Η 32χρονη Avalon είναι μια πολυάσχολη μητέρα ενός παιδιού που ισορροπεί ανάμεσα στη μητρότητα, μια δουλειά στο μάρκετινγκ και μια διεθνή αγωνιστική καριέρα. Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Νέα Ζηλανδία, τώρα ζει στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας με τον σύζυγό της και τον μικρό τους γιο.

«Μόλις μετακομίσαμε τον Ιούνιο πέρυσι, μια μεγάλη αλλαγή που έγινε λόγω της δουλειάς του συζύγου μου. Είμαστε από το Christchurch της Νέας Ζηλανδίας, οπότε η απόσταση από εδώ είναι περίπου τέσσερις ώρες πτήσης. Είχαμε μαζί μας κι ένα μωρό έξι μηνών, αλλά ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για εκείνον επαγγελματικά, καθώς τώρα διευθύνει το αυστραλιανό τμήμα μιας εταιρείας ηλεκτρονικών του μηχανοκίνητου αθλητισμού που λέγεται Link Engine Management. Δουλεύω κι εγώ με μερική απασχόληση στην ίδια εταιρεία και μας στήριξαν πολύ στη μετακόμιση στην Αυστραλία».

«Ο γιος μας δεν είναι ακόμη 2 χρονών, οπότε η ζωή είναι χάος, απόλυτο χάος. Νομίζω πως είναι σημαντικό να είσαι ευέλικτος – αυτό το μαθαίνεις σίγουρα όταν γίνεσαι γονιός! Αν προσπαθείς να τηρείς αυστηρά ένα πρόγραμμα, στο τέλος διαλύεται. Κάθε Αγώνας έχει διαφορετικές συνθήκες, οπότε ενώ ο σύζυγός μου και ο γιος μου ήρθαν μαζί στον πρώτο Γύρο στο Assen, έμειναν σπίτι για τον Γύρο στην Cremona. Στο σπίτι, κάθε μέρα προσπαθείς απλώς να χωρέσεις κάπου την προπόνηση. Το να ξυπνήσεις και να προπονηθείς με ένα μωρό είναι σχεδόν αδύνατο, οπότε πολλές φορές κάνω 20λεπτες προπονήσεις, απλώς για να κάνω κάτι. Η ζωή στην Αυστραλία είναι υπέροχη γιατί ο καιρός είναι καλός, μπορούμε να πάμε στο πάρκο και να κυνηγήσει την μπάλα ενώ εγώ γυμνάζομαι. Η ευελιξία είναι το κλειδί, αλλά είναι ένας τεράστιος ακροβατισμός».

Γύρος του κόσμου και πίσω

Η Avalon ήρθε για πρώτη φορά στην Ευρώπη για να αγωνιστεί μόλις στα 19 της, ταξιδεύοντας στην άλλη άκρη του κόσμου για να κυνηγήσει το όνειρό της…

«Μετά από έναν χρόνο πανεπιστημίου στη Νέα Ζηλανδία, συνειδητοποίησα ότι ήθελα πραγματικά να αγωνιστώ στο εξωτερικό, οπότε προσπαθούσα να βρω χορηγούς. Πρακτικά πέρασα από το 125 GP σε ένα 600άρι τετράχρονο, με μόνο μερικούς μήνες προετοιμασίας πριν πάω σε μια από τις πιο ανταγωνιστικές χώρες στον κόσμο – ναι, δεν το συνιστώ σε κανέναν»!

«Έκανα τρία χρόνια στο Ιταλικό Πρωτάθλημα και δύο στο European Junior Cup. Συμμετείχα στην πρώτη σεζόν του Supersport 300 World Championship, αλλά δεν πήγε όπως θα ήθελα, οπότε γύρισα πίσω. Δούλευα στενά με την ομάδα μάρκετινγκ ενός χορηγού στη Νέα Ζηλανδία και μου άρεσε πολύ αυτό που έκαναν, οπότε επέστρεψα και βρήκα δουλειά στο μάρκετινγκ. Τελείωσα και το πτυχίο μου, στη διοίκηση επιχειρήσεων με ειδίκευση στο μάρκετινγκ και από τότε δουλεύω σε αυτόν τον τομέα».

«Πάντα συμμετείχα στο Πρωτάθλημα Νέας Ζηλανδίας, που γίνεται το καλοκαίρι, από Δεκέμβριο έως Απρίλιο. Τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου αγωνιζόμαστε, οπότε είναι πάντα φορτωμένο το πρόγραμμα. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο, ειδικά οικονομικά, και πρέπει συνεχώς να κυνηγάς χορηγίες κ.λπ. Αλλά ναι, είμαι πολύ τυχερή που μπόρεσα να οδηγήσω τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια».

Χαράζοντας πορεία

Η Avalon αναφέρεται στα βασικά εμπόδια για κάποιον που θέλει να αγωνιστεί, ειδικά αν επιλέξει να βγει στο εξωτερικό.

«Είναι ένα τόσο μοναδικό άθλημα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ακόμα ένα ξεκάθαρο μονοπάτι, αλλά νομίζω πως γίνεται καλή δουλειά, ειδικά στην Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία αρχίζει τώρα να επενδύει χρόνο στην ανάπτυξη των κατάλληλων κατηγοριών για νέους αναβάτες. Με το Oceania Junior Cup και το Asia Talent Cup βλέπουμε αρκετούς Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς να αναδεικνύονται. Οπότε ναι, το μονοπάτι γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο».

«Η μεγάλη πρόκληση για όλους είναι τα χρήματα. Πρέπει να το χρηματοδοτήσεις και είναι απλώς τεράστιο το κόστος. Αν το σκεφτείς λογικά, είναι τρέλα. Ξοδεύεις κάθε χρόνο όσα θα έδινες για προκαταβολή σπιτιού! Ένα άλλο θέμα είναι ότι αν ψάχνεις χορηγό από την Αυστραλία ή τη Νέα Ζηλανδία, πρέπει να του προσφέρεις αξία και προβολή εκεί, αλλά εσύ τρέχεις στην Ευρώπη. Είναι δύσκολο να τους δώσεις αυτήν την αξία. Και μετά υπάρχει και η πρόκληση του να μπεις σε μια καλή ομάδα – πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις, ειδικά αν έρχεσαι από την άλλη άκρη του κόσμου. Όταν έρχεσαι εδώ, δεν ξέρεις με ποιον θα δουλέψεις ή αν η μοτοσυκλέτα σου θα είναι καλή! Αυτό είναι ένα καλό στοιχείο του WorldWCR γιατί ουσιαστικά εξαλείφει αυτό το ‘άγνωστο’».

«Το WorldWCR βοηθά να δημιουργηθεί αυτό το μονοπάτι για ανθρώπους σαν εμένα, που δεν είναι από την Ευρώπη. Είναι πολύ δύσκολο να φτάσεις εδώ και να μπεις σε paddock του World Superbike ή οτιδήποτε παρόμοιο, οπότε πρωτοβουλίες όπως αυτή και το BluCru της Yamaha είναι εξαιρετικές. Μπορούμε απλώς να φτάσουμε, να πάρουμε μια μηχανή, να αγωνιστούμε και να είμαστε ανταγωνιστικοί. Ναι, πιστεύω πως αυτό είναι το μέλλον για τους νέους αναβάτες. Στην εποχή μου, αν δεν έμπαινες στο Red Bull Rookies, δεν υπήρχε τίποτα»!

Για τη νίκη

Μετά από πολλά χρόνια συμμετοχής σε ανδροκρατούμενες διοργανώσεις, η Avalon αναγνωρίζει την επίδραση που μπορεί να έχει μια γυναικεία σειρά στο άθλημα.

«Είμαι εδώ για να παλέψω για την ευκαιρία να γίνω παγκόσμια πρωταθλήτρια – μια ευκαιρία που δεν είχα ποτέ ξανά. Αυτό με παρακινεί. Μερικοί με ρώτησαν τι θα κάνω αν κερδίσω το πρωτάθλημα. Δεν βγάζουμε λεφτά από αυτό – στην πραγματικότητα, κοστίζει στην οικογένειά μου. Αλλά δεν θα ρωτούσες τον Alvaro Bautista: "Κέρδισες το WorldSBK, τι θα κάνεις τώρα;" Θα κυνηγήσει άλλο έναν τίτλο, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι ο αθλητισμός. Έτσι λειτουργεί. Οπότε πιστεύω πως αυτή η ευκαιρία είναι πολύ σημαντική για τις γυναίκες. Και πιστεύω πως κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο σημείο που οι γυναίκες σε αυτό το πρωτάθλημα θα κερδίζουν χρήματα, αλλά θα πάρει χρόνο».

«Η δυνατότητα να αναδειχθεί η Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Γυναικών πιστεύω πως θα αναπτύξει το άθλημα. Οι αναβάτριες μπορούν ακόμα να επιλέξουν να αγωνιστούν και σε άλλες διοργανώσεις ή με άντρες, αν το θέλουν. Η Ana (Carrasco) το απέδειξε 100% με τα 300άρια. Αλλά δεν έχει αποδειχτεί ακόμη σε μεγαλύτερες κατηγορίες όπως τα 600 ή τα Superbikes».

«Δυστυχώς στην πλευρά του κόσμου από όπου είμαστε, οι αναβάτες ξεκινούν αρκετά αργά. Η Tara Morrison τα πάει εξαιρετικά στα 300 και νομίζω πως σκοπεύει να έρθει σε αυτό το πρωτάθλημα τα επόμενα χρόνια. Υπάρχουν αρκετά κορίτσια στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία που είναι πολύ γρήγορες, αλλά είτε σπουδάζουν είτε έχουν καριέρες και κάνουν αγώνες σαν χόμπι. Δεν θα υποτιμούσα ποτέ το ταλέντο τους, αλλά δεν είναι ακόμα στο επίπεδο για να έρθουν εδώ. Αν είχαν ξεκινήσει στα 7 ή 8 τους, θα ήταν φαινόμενα».

Τροφοδοτούμενη από την πρόκληση

Παρά τις θυσίες, τα γεμάτα προγράμματα και τα Διεθνή ταξίδια, η Avalon δεν έχει σκοπό να σταματήσει τους αγώνες. Φέτος τρέχει με την ομάδα Carl Cox Motorsport και είναι πολύ ευγνώμων στον Carl για τη στήριξή του στο WorldWCR.

«Ο Carl περνάει πολύ χρόνο στη Νέα Ζηλανδία και λατρεύει τις μηχανές. Έχει εξαιρετική σχέση με τον Ken Dobson, που διαχειρίζεται εμένα και την Billee (Fuller). Του αρέσει να στηρίζει πράγματα που διαφορετικά δεν θα συνέβαιναν. Ακόμη και αν πρόκειται για χίλια δολάρια, τα οποία θα κάνουν τη διαφορά στο αν κάποιος θα συμμετάσχει ή όχι σε μια σεζόν στη Νέα Ζηλανδία, προτιμά να τα δώσει εκεί, παρά να χορηγήσει μια ομάδα WorldSBK. Έχει πραγματικό πνεύμα κοινότητας, κάτι που ίσως προέρχεται από την καριέρα του ως DJ, βλέποντας τους ανθρώπους να διασκεδάζουν. Οπότε ναι, δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα περισσότερο από το να με χορηγεί εκείνος».

«Γιατί το κάνω; Νομίζω πως λατρεύω την πρόκληση. Τρέφεσαι από την πρόκληση, το να προσπαθείς να κερδίσεις αγώνες. Όσο πιο κοντά φτάνεις, τόσο πιο πολύ το θέλεις. Έχω πραγματική αγάπη για το άθλημα. Μου αρέσει που είναι δύσκολο, που συνδυάζει τόσους παράγοντες. Οι δρομείς, για παράδειγμα, πρέπει να είναι σωματικά και ψυχικά δυνατοί. Εδώ έχεις και το τεχνικό κομμάτι – ρυθμίσεις αναρτήσεων, γραναζώματα, συνεργασία με την ομάδα. Είναι πάντα μια πρόκληση, έχει πάντα πάνω και κάτω, αλλά νομίζω αυτό είναι που σε κρατάει – και φυσικά είναι διασκεδαστικό»!

Στην πρώτη της σεζόν στο WorldWCR, η Avalon βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην 9η θέση της κατάταξης, με καλύτερο αποτέλεσμα μέχρι στιγμής μια 4η θέση.